سوره مبارکه طه آیه شریفه 53
ألَّذِى
جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ مَهْداً وَسَلَکَ لَکُمْ فِیهَا سُبُلاً
وَأَنزَلَ مِنَ السَّمَآءِ مَآءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ أَزْوَاجاً مِّن
نَّبَاتٍ شَتَّى
معنای آیه:
*خدایى
که زمین را براى شما بستر آسایش قرار داد و راه هایى را در آن براى شما
ایجاد کرد و از آسمان آبى فرستاد، پس به واسطه آن، انواع زوج هاى گوناگون
گیاهان را (از خاک) بیرون آوردیم.
پیام آیه:
حضرت
موسى(ع) در معرفى خداوند به فرعون فرمود: پروردگار ما کسى است که همه چیز
را آفرید و هدایت کرد،و دراین آیات به نمونه هایى از هدایت الهى در طبیعت
اشاره میفرماید؛ زمینى که مهد آسایش انسانهاست، راههاى زمینى که وسیله
ارتباط واتصال مناطق به یکدیگرند، باران و گیاهان گوناگون که قانون زوجیّت
را به همراه دارند.
*زمانى
نعمت هاى خداوند متعال را بهتر میشناسیم که خلاف آن را فرض نماییم،
مثلاً اگر این زمین، آرام نبود وحرکتش کُند یا تند بود، باران نمی بارید
یا زمین آن را جذب میکرد، روییدنی ها وچشمه ها در آن نبود، آیا باز هم
«مَهد» به شمار میرفت؟!