سوره مبارکه هود آیه شریفه 119
إِلَّا مَن رَّحِمَ رَبُّکَ وَلِذَلِکَ خَلَقَهُمْ وَتَمَّتْ کَلِمَةُ
رَبِّکَ لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِینَ
معنای آیه:
مگر کسى که پروردگارت به او رحم کند، و (خداوند) براى همین (رحمت) مردم
راآفرید، و فرمان پروردگارت صادر شده که دوزخ را از جنّ و انس پر خواهد
کرد.
پیام آیه:
*فلسفه آفرینش انسان، در آیات قرآن با عناوین مختلفى مطرح شده است:
*در یک جا میخوانیم: که دلیل آفرینش جنّ و انسان، عبادت آنها دانسته شده است.
*در جاى دیگرى میفرماید: یعنى خداوند، مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید.
*در آیه فوق نیز آمده است: یعنى ما انسانها را آفریدیم تا مشمول رحمت خویش نماییم.
*در
ظاهر به نظر میرسد که فلسفه آفرینش انسان، سه عنوان متفاوت یعنى: عبادت،
آزمایش و رحمت است. امّا با کمى دقّت نظر متوجّه میشویم که هر سه موضوع
داراى یک نقطه مشترک هستند و آن تکامل روحى و معنوى انسانهاست.
*امام صادق(ع) فرمود: خداوند انسان را آفرید تا کارهایى انجام دهد و مستحقّ رحمت الهى شوند.