فلسفه‏ آفرینش...

سوره مبارکه هود آیه شریفه 119

 إِلَّا مَن رَّحِمَ رَبُّکَ وَلِذَلِکَ خَلَقَهُمْ وَتَمَّتْ کَلِمَةُ رَبِّکَ لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِینَ  
معنای آیه:
 مگر کسى که پروردگارت به او رحم کند، و (خداوند) براى همین (رحمت) مردم راآفرید، و فرمان پروردگارت صادر شده که دوزخ را از جنّ و انس پر خواهد کرد.
پیام آیه:
فلسفه‏ آفرینش انسان، در آیات قرآن با عناوین مختلفى مطرح شده است:
*در یک جا می‏خوانیم: که دلیل آفرینش جنّ و انسان، عبادت آنها دانسته شده است.
* در جاى دیگرى می‏فرماید: یعنى خداوند، مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید.
*در آیه‏ فوق نیز آمده است: یعنى ما انسان‏ها را آفریدیم تا مشمول رحمت خویش نماییم.
*در ظاهر به نظر می‏رسد که فلسفه‏ آفرینش انسان، سه عنوان متفاوت یعنى: عبادت، آزمایش و رحمت است. امّا با کمى دقّت نظر متوجّه می‏شویم که هر سه موضوع داراى یک نقطه‏ مشترک هستند و آن تکامل روحى و معنوى انسان‏هاست.
*امام صادق‏(ع) فرمود: خداوند انسان را آفرید تا کارهایى انجام دهد و مستحقّ رحمت الهى شوند