نعمت ها موجب فخر فروشی انسان می شود...

سوره مبارکه هود آیه شریفه 10
وَلَئِنْ أَذَقْنَهُ نَعْمَآءَ بَعْدَ ضَرَّآءَ مَسَّتْهُ لَیَقُولَنَّ ذَهَبَ السَّیِّئَاتُ عَنِّى إِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُور
ٌمعنای آیه:
و اگر پس از سختى و محنتى که به انسان رسیده، نعمتى به او بچشانیم (چنان مغرور می‏شود که) می‏گوید: همانا گرفتارى‏ ها از من دور شد (و دیگر به سراغم نخواهد آمد)، بی ‏گمان او شادمان و فخرفروش است.

پیام آیه:
*روزگار همیشه یکسان نیست، بلکه طبق روایات روزگار دو چهره دارد: گاهى با تو و گاهى بر علیه توست. آنگاه که به نفع توست، مغرور مشو و آنگاه که به ضرر توست، صبر پیشه کن، زیرا در هر حال مورد آزمایش الهى هستى.
*نعمت‏هایى که پس از سختی ‏ها و مشکلات به انسان می‏رسد، باید عامل شکر و ذکر باشد، نه وسیله‏ فخر و طرب.
*دو چیز شادى را خطرناک می‏کند: یکى تحلیل غلط و دیگر آنکه این شادى سبب تحقیر دیگران و فخرفروشى خود شود.