همه چیز زوج آفریده شد...

سوره مبارکه یس آیه شریفه  36
سُبْحَانَ الَّذِى خَلَقَ الْأَزْوَاجَ کُلَّهَا مِمَّا تُنبِتُ الْأَرْضُ وَمِنْ أَنفُسِهِمْ وَ مِمَّا لَا یَعْلَمُونَ
معنای آیه:   
منزّه است خدایى که تمام زوج‏ها را آفرید، از آن چه زمین می ‏رویاند و از خود مردم و از آن چه نمی ‏دانند.
پیام آیه:       
یکى از معجزات علمى قرآن، بیان قانون زوجیّت در همه چیز است، گیاهان، انسان‏ها و آن چه که مردم در آن زمان نمی ‏دانستند و امروز می ‏دانند .
*انسان تا قرن‏ها گمان می کرد که مسئله زوجیت و وجود جنس نر و ماده فقط در مورد بشر و حیوانات و برخى گیاهان مثل خرما صادق است امّا امروزه مشخّص شده که مسأله‏ى زوجیّت در عالم گیاهان عمومیّت دارد.
*یکى از اسرار عجیب خلقت ( نر و ماده ) بودن موجودات است که خداى تبارک و تعالى با مشیت حکیمانه خود هر موجودى را براى توالد و تناسل و ابقاء آن جفت یعنى نر و ماده آفریده است که این خود نمایانگر علم و قدرت و حکمت خداوندى است.

خداوند روزی رسان است...

سوره مبارکه ذاریات آیه شریفه 58
إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِینُ‏
معنای آیه:
خداوند است آن روزى رسانِ نیرومندِ استوار
پیام آیه:
خداوند بارها در قرآن کریم ، انسانها را به تفکر و اندیشه درباره نعمت هایش فرامی خواند و این مسأله را یادآور می شود که خداوند است که برای مخلوقاتش از زمین و آسمان روزی می رساند .
*آنچه از این آیه حاصل می‌گردد این است که رزق در حقیقت جز به خدای متعال نسبت داده نمی‌شود و این مقام انحصاری باری تعالی است.
*رزّاق بودن یکى از صفات خداوند است، از طرفی ؛ یکى دیگر از صفات پروردگار حکیم بودن است از این رو یکسان بودن رزق، امرى حکیمانه نیست، بلکه باید تابع تلاش و کوشش انسان‏ها باشد.

عبادت؛ هدف خلقت...

سوره مبارکه ذاریات آیه شریفه 56
وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ
معنای آیه:
و جن و انس را نیافریدم مگر براى آنکه مرا عبادت کنند.
پیام آیه:
در قرآن، تمام آفرینش بر اساس حق است وهیچ آفریده ‏اى باطل نیست وهمه‏ آفریده ‏ها در مسیر بهره ‏مندى انسان است و انسان نیز براى هدفى متعالى آفریده شده که راه رسیدن به آن، عبادت خدا است ؛ البتّه عبادت معناى عام دارد و به هر کار نیکى که با هدف الهى انجام شود، عبادت گفته می ‏شود.
*بارها خداوند در قرآن فرموده که اگر می ‏خواستیم، همه را به اجبار هدایت کرده و به بندگى خود در می ‏آوردیم، امّا خداوند بشر را آزاد آفرید، تا آگاهانه و آزادانه، عبادت کند.
*در حدیثى از امام حسین‏(ع) می ‏خوانیم: خداوند مردم را نیافرید مگر براى معرفت و شناختن و چون او را شناختند، او را عبادت مى ‏کنند و هر که او را عبادت کند، از بندگى غیر او بی ‏نیاز می ‏شود.

اهل علم با جاهلان یکسان نیستند...

سوره مبارکه زمر آیه شریفه 9
أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاء اللَّیْلِ سَاجِدًا وَقَائِمًا یَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَیَرْجُو رَحْمَةَ رَبِّهِ قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَالَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ إِنَّمَا یَتَذَکَّرُ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ
معنای آیه:
آیا (آن کس که شب و روز به کفر و عصیان مشغول است بهتر است) یا آن کس که ساعات شب را به طاعت خدا به سجود و قیام پردازد و از عذاب آخرت ترسان و به رحمت الهی امیدوار است؟ بگو: آیا آنان که اهل علم و دانشمند با مردم جاهل نادان یکسانند؟ منحصرا خردمندان متذکر این مطلبند.
پیام آیه:
مبداء هر تمدن و خوشبختى و پاکى فکر انسان از جمود و بى تحرکى ، علم و دانش است که معیار برترى در زندگى مى گردد. علم هر علمى که باشد به اندازه خود مراتب زندگى بشر را تغییر مى دهد.
*دین اسلام ، دین علم و دانش است و این ویژگى ، یکى از امتیازات تربیتى و تمدن جاویدان اسلام  است  که براى عقل و دانش مقام بلندى قائل شده  و آزادى فکرى و طبیعى انسان را به عنوان حق طبیعى مسلم و ضرورى دانسته است.
* آیات و احادیث بسیارى انسان را به سوى علم و معرفت و شناخت تشویق مى کند. چه آن دسته آیات و احادیثى که در ارزش و فضیلت خود علم آمده و چه آن دسته که درباره دانشجو و نوشتن وارد شده است و در این آیه نیز این پرسش را مطرح می نماید که آیا آنان که اهل علم و دانشند با مردم جاهل نادان یکسانند؟

زمین رام انسان است...

سوره مبارکه ملک آیه شریفه 15
هُوَ الَّذِى جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُواْ فِى مَنَاکِبِهَا وَ کُلُواْ مِن رِّزْقِهِ وَإِلَیْهِ النُّشُورُ
معنای آیه:                             
 اوست که زمین را براى شما رام ساخت، پس در شانه‏ هاى آن رفت و آمد کنید و از رزق الهى بخورید (و بدانید که) برانگیخته شدن فقط به سوى اوست.
پیام آیه:
«مَنکب» به معناى شانه است و شانه بهترین عضو براى قرار گرفتن بار بر روى آن است. شانه زمین، یعنى قسمت‏هایى از زمین که بار رزق شما بر آن است.
*خداوند، زمین را رام ساخته تا امکان تلاش و کوشش بشر بر روى آن فراهم باشدو به عبارت دیگر زمین رام انسان است و با وجود چند نوع حرکت مختلف، آرام است. اگر به طور دائم زمین گرفتار زلزله یا آتشفشان بود، یا فاصله زمین با خورشید دورتر و یا نزدیکتر بود و یا هریک از محاسبات موجود برزمین حاکم نبود، زمین براى انسان رام نبود.

به گفته های خود عمل کنیم...

سوره مبارکه صف آیه شریفه 2
یَآ أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ‏
معنای آیه:             
اى کسانى که ایمان آورده‏ اید! چرا چیزى می ‏گویید که عمل نمى ‏کنید؟
پیام آیه:
قرآن کریم ، با توبیخ و سرزنش مؤمنینی که به گفته‌هـای خود عمل نمی کنند، اعلـان مینمایید که گفتار بدون عمل از سوی هر گوینده‌ای که باشد نه تنها ارزش ندارد بلکه ضد ارزش است و باعث ناخشنودی آن ذات یکتا می شود.
*شیوع سخن بی عمل در جامعه نه تنها باعث می شود که کم کم مردم به سخنان اشخاصی که به گفته‌هـایشان عمل میکنند بی اعتماد شوند بلکه باعث رواج بی اعتمادی شده و به مرور زمان از ارزش سخنان افرادی که به گفته هایشان عمل می کنند می کاهد.

شفاعت کنندگان در قیامت...

سوره مبارکه مدثر آیه شریفه 48
 فَمَا تَنفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِینَ
معنای آیه:
 پس شفاعت شافعان سودشان ندهد.
پیام آیه:
در قرآن و روایات می‏خوانیم که خداوند در قیامت به افرادى اجازه می‏دهد تا براى دیگران شفاعت کنند. در روایتى از پیامبر اکرم‏(ص) می‏خوانیم: اوّلین کسى که شفاعت (امّت خود را) می‏کند، من هستم.
*قرآن. امیرالمؤمنین على‏(ع) مى‏فرماید: روز قیامت، قرآن از شفاعت کنندگان است.
* انبیا.: در روایات آمده که انبیا در قیامت شفاعت می‏کنند.
* امامان معصوم و شیعیان واقعى: در روایتى از امام معصوم‏(ع) می‏خوانیم: در قیامت، شفاعت براى ما و شیعیان ما خواهد بود.
*فرشتگان:. در روز قیامت، به فرشتگان و شهدا اجازه داده مى‏شود تا (از کسانى که می‏خواهند) شفاعت کنند.
*شهدا:در قیامت هر شهید هفتاد نفر از خانواده خود را شفاعت می‏کند.
 عبادات:عبادات بندگان، از اسباب شفاعت در قیامت خواهد بود.

نام پروردگار را به پاکی یاد کنیم...

سوره مبارکه اعلی آیه شریفه 1
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَى
معنای آیه:
نام پروردگار بلندمرتبه ‏ات را به پاکى یاد کن.
پیام آیه:
تسبیحِ نام خدا، یعنى نه فقط براى ذات خداوند، شریک قائل نشویم، بلکه حتّى براى نام او نیز شریک نیاوریم و نام دیگران را هم ردیف نام خداوند قرار ندهیم. چنانکه برخى گروه‏هاى التقاطى می ‏گفتند: «به نام خدا و به نام خلق قهرمان ایران»
*در قرآن و حدیث نشانه ‏هاى زیادى است که اسلام به محترم شمردن نام‏هاى مقدّس عنایت دارد. چنانکه در این سوره می ‏فرماید: علاوه بر تسبیح ذات، اسم پروردگار را هم باید منزه بدانى. در جاى دیگر می ‏فرماید: نام پیامبر را مثل نام‏هاى خودتان ساده نبرید و در جاى دیگر می ‏فرماید: چرا فرشتگان را به نام زن می ‏خوانند و پیامبر اسلام نام ‏هاى نامناسب یاران را تغییر می ‏دادند.

خوابیدن امام علی(ع) در بستر پیامبر(ص)...

سوره مبارکه بقره آیه شریفه 207
وَ مِنَ الْنَّاسِ مَنْ یَشْرِى نَفْسَهُ ابْتغَآءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ
معنای  آیه:   
و از مردم کسى است که براى کسب خشنودى خدا، جان خود را مى ‏فروشد و خداوند نسبت به بندگان مهربان است.
پیام آیه:
ابن ‏ابى ‏الحدید که از علماى قرن هفتم اهل ‏سنّت است، در شرح نهج ‏البلاغه خود آورده است: تمام مفسّران گفته ‏اند این آیه درباره على ‏بن ‏ابى ‏طالب (ع) نازل شده است که در لیلةالمبیت در بستر رسول خدا (ص) خوابید. و این موضوع در حدى از تواتر است که جز کافر یا دیوانه آنرا انکار نمى ‏کند.
*مشرکانِ مکّه، قرار گذاشتند از هر قبیله ‏اى یک نفر را براى کشتن پیامبر (ص) انتخاب کنند و آن حضرت را دسته جمعى از بین ببرند تا بنى ‏هاشم به خونخواهى او قیام نکنند و با این عمل از دعوت پیامبر راحت شوند. پیامبر (ص) از نقشه‏ ى آنان با خبر شد و على (ع) براى اینکه پیامبر به سلامت از مکّه خارج شود، در بستر ایشان خوابید و این آیه در شأن آن حضرت نازل گردید.
*همین که على (ع) در آن شب خطرناک به جاى پیامبر خوابید، خداوند به دو فرشته‏ خود، جبرئیل و میکائیل فرمود: کدامیک از شما حاضرید فداى دیگرى شوید؟! هیچکدام از آنها حاضر نشدند. خداوند فرمود: اینک مشاهده کنید که چگونه علی ‏بن ‏ابی ‏طالب (ع) حاضر است جان خود را فداى رسول خدا کند.

امامی که در رکوع زکات داد...

 سوره مبارکه مائده آیه شریفه 55
إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ ءَامَنُواْ الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَوةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکَوةَ وَهُمْ رَکِعُونَ
 معنای  آیه:       
ولىّ و سرپرست شما، تنها خداوند و پیامبرش و مؤمنانى هستند که نماز را برپا می ‏دارند و در حال رکوع، زکات می ‏دهند.
پیام آیه:
در شأن نزول آیه آمده است: سائلى وارد مسجد رسول خدا (ص) شد و از مردم درخواست کمک کرد. کسى چیزى به او نداد. حضرت على (ع) در حالى که به نماز مشغول بود، در حال رکوع، انگشتر خود را به سائل بخشید. در تکریم این بخشش، این آیه نازل شد.
کلمه‏ «ولىّ» در این آیه، به معناى دوست و یاور نیست، چون دوستى و یارى مربوط به همه مسلمانان است، نه آنان که در حال رکوع انفاق مى ‏کنند.