وفاى به نذر، واجب و ترک آن ظلم است ...

سوره مبارکه بقره آیه شریفه 270
وَمَآ أَنْفَقْتُمْ مِنْ نَفَقَةٍ أَوْ نَذَرْتُمْ مِّن نَذْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ یَعْلَمُهُ وَ مَا لِلظَّلِمِینَ مِنْ أَنْصَارٍ
معنای آیه:
وهر مالى را که انفاق کرده ‏اید، یا نذرى را که نذر کرده‏ اید، پس قطعاً خداوند آن را مى ‏داند وبراى ستمگران هیچ یاورى نیست.
پیام آیه:
*حال که خداوند از انفاق ما با خبر است، پس بهترین مال را با والاترین اهداف خرج کنیم.
*انفاق، مخصوص ثروتمندان واموال زیاد نیست، مال کم را نیز انفاق کنید.
*ایمان به اینکه خداوند مى ‏داند، بهترین دلگرمى براى انفاق وعمل به تعهّدات ونذرهاست.
*ظلم به خود، راه توبه و کفّاره دارد، ولى در ظلمى که به محرومان به خاطر ترک انفاق مى ‏شود، ظالم هیچ یاورى ندارد.
*شفاعت، شامل حال افراد بخیل نمى ‏شود.
*جرم، با جریمه باید متناسب باشد. کسى که در دنیا با انفاق، یار دیگران نیست، در آخرت هم دیگران یاور او نخواهند بود.