مؤمن بر نفس خود تسلّط دارد...

سوره مبارکه شوری آیه شریفه 37
وَالَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ کَبَآئِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ وَإِذَا مَا غَضِبُواْ هُمْ یَغْفِرُونَ‏
معنای آیه:
و کسانى که از گناهان کبیره و زشتى ‏ها پرهیز می‏کنند و چون خشم و غضب کنند، می ‏بخشند.
پیام آیه:
*گناهان کبیره چیست؟امام خمینى (ره) در تحریر الوسیله در شرایط امام جماعت می‏فرماید: امام جماعت باید از گناهان کبیره پرهیز کند و آن: هر گناهى است که در قرآن وعده عذاب بر آن داده شده، یا شدیداً با آن برخورد شده، یا دلیلى داشته باشیم که هم وزن یا بدتر از گناهان کبیره شناخته شده، یا عقل آن را کبیره بداند، یا در افکار عمومى مؤمنان کبیره شمرده شود، یا دلیل خاصّى بر کبیره بودن آن داشته باشیم.
*سپس نمونه‏ هایى را مى‏ شمرد از جمله: یاس از رحمت خدا، نسبت دروغ به خدا و رسول، قتل، نسبت ناروا به زن شوهردار، فرار از جنگ، عاق والدین، قطع رحم، سِحر، زنا، لواط، خوردن مال یتیم، کتمان حقّ، گواهى باطل، پیمان شکنى، شراب خورى، تجاوز در وصیّت، رباخوارى، قمار، کم فروشى، خوردن گوشت مردار و خوک، کمک به ظالم و تکیه بر او، اسراف و تبذیر، حبس حقوق مردم، دروغ، تکبّر، خیانت، غیبت، سخن چینى، سبک شمردن حج، ترک نماز، منع زکات، اصرار بر گناهان صغیره، سرگرمى به لهو و لعب.