گناه موجب هلاکت انسان می شود...

سوره مبارکه اعراف آیه شریفه 100
أَوَلَمْ یَهْدِ لِلَّذِینَ یَرِثُونَ الْأَرْضَ مِن بَعْدِ أَهْلِهَآ أَن لَّوْ نَشَآءُ أَصَبْنَهُم بِذُنُوبِهِمْ وَنَطْبَعُ عَلَى‏ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا یَسْمَعُونَ‏
معنای آیه:
آیا (سرگذشت پیشینیان،) براى وارثان بعدى این حقیقت را روشن نکرد که اگر بخواهیم، آنان را نیز به خاطر گناهانشان هلاک مى‏کنیم و بر دلهایشان مُهر مى‏زنیم که (حقّ را) نشنوند.
پیام آیه:
*امام صادق (ع) فرمود: قلب مؤمن مانند صفحه‏اى سفید است و با هر گناه، نقطه‏اى سیاه در آن پدیدار مى‏شود که اگر توبه کند، آن سیاهى پاک مى‏گردد، امّا اگر بر گناهش ادامه دهد، آن نقطه زیاد مى‏شود تا جایى که تمام قلبش را فرامى گیرد و مانع رسیدن او به خیر شده و دیگر راهى به سعادت ندارد.
*انسان گاهى در مسیر غلط و اصرار و تکرار عمل انحرافى چنان گام مى‏نهد که آن خلاف بر جان و دل او نقش مى‏بندد وبه صورت خصلت و ملکه‏ او در مى‏آید و دیگر پذیراى هیچ هدایتى نمى‏شود، البتّه این تأثیر و تأثّر را خداوند که سبب ساز و سبب سوز است چنین قرار داده، بنابراین انسان با اراده‏ خود، خودش را به این مرحله رسانده است.