در قیامت، میان منافقان و مؤمنان گفتگوهاست...

سوره مبارکه حدید آیه شریفه 14
یُنَادُونَهُمْ أَلَمْ نَکُن مَّعَکُمْ قَالُواْ بَلَى‏ وَلَکِنَّکُمْ فَتَنتُمْ أَنفُسَکُمْ وَ تَرَبَّصْتُمْ وَارْتَبْتُمْ وَغَرَّتْکُمُ الْأَمَانِىُّ حَتَّى‏ جَآءَ أَمْرُ اللَّهِ وَغَرَّکُم بِاللَّهِ الْغَرُورُ
معنای آیه:
منافقان، مؤمنان را ندا مى‏دهند که مگر ما (در دنیا) با شما نبودیم، گویند: آرى ولى شما خود را به فتنه افکندید و در انتظار (حوادث سوء براى مؤمنان) بودید و (در دین حق) شک کردید و آرزوها(ى باطل) شما را فریفت تا آن که فرمان خداوند(نسبت به هلاکت شما) فرارسید و (شیطانِ) فریبنده، شما را درباره خدا فریب داد.
پیام آیه:
*گفتگوى منافقان از پشت دیوار و همراه با ناله و استمداد است. در قیامت، خاطرات دنیوى فراموش نمى‏شود.
*همراهى فیزیکى و ظاهرى مهم نیست، همراهى فکرى و عملى لازم است.
*خطر آنجاست که انسان خود را فریب دهد و زشت‏ها را با آنکه مى‏فهمد زشت است، زیبا ببیند.
*آرزوهاى دور و دراز براى زندگى در دنیا، زمینه‏ساز شک و تردید در مورد قیامت است.
*چه بسا شیطان با وعده آمرزش و بخشش الهى، انسان را فریب داده و او را به رحمت خدا مغرور مى‏ سازد.