سوره مبارکه حدید آیه شریفه 14
یُنَادُونَهُمْ
أَلَمْ نَکُن مَّعَکُمْ قَالُواْ بَلَى وَلَکِنَّکُمْ فَتَنتُمْ
أَنفُسَکُمْ وَ تَرَبَّصْتُمْ وَارْتَبْتُمْ وَغَرَّتْکُمُ الْأَمَانِىُّ
حَتَّى جَآءَ أَمْرُ اللَّهِ وَغَرَّکُم بِاللَّهِ الْغَرُورُ
معنای آیه:
منافقان،
مؤمنان را ندا مىدهند که مگر ما (در دنیا) با شما نبودیم، گویند: آرى ولى
شما خود را به فتنه افکندید و در انتظار (حوادث سوء براى مؤمنان) بودید و
(در دین حق) شک کردید و آرزوها(ى باطل) شما را فریفت تا آن که فرمان
خداوند(نسبت به هلاکت شما) فرارسید و (شیطانِ) فریبنده، شما را درباره خدا
فریب داد.
پیام آیه:
*گفتگوى منافقان از پشت دیوار و همراه با ناله و استمداد است. در قیامت، خاطرات دنیوى فراموش نمىشود.
*همراهى فیزیکى و ظاهرى مهم نیست، همراهى فکرى و عملى لازم است.
*خطر آنجاست که انسان خود را فریب دهد و زشتها را با آنکه مىفهمد زشت است، زیبا ببیند.
*آرزوهاى دور و دراز براى زندگى در دنیا، زمینهساز شک و تردید در مورد قیامت است.
*چه بسا شیطان با وعده آمرزش و بخشش الهى، انسان را فریب داده و او را به رحمت خدا مغرور مى سازد.