مشرکان برهنه طواف می کردند و آن را دستور خدا می دانستند...

سوره مبارکه اعراف آیه شریفه 28
وَ إِذَا فَعَلُواْ فَحِشَةً قَالُواْ وَجَدْنَا عَلَیْهَآ ءَابَآءَنَا وَاللَّهُ أَمَرَنَا بِهَا قُلْ إِنَّ اللَّهَ لَا یَأْمُرُ بِالْفَحْشَآءِ أَتَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ
معنای آیه:
و هرگاه کار زشتى کنند، (در توجیه آن) گویند: ما پدران خود را بر این کار یافتیم و خداوند ما را به آن دستور داده است. بگو: خداوند هرگز به کارهاى زشت فرمان نمى‏دهد. آیا چیزى را که نمى‏دانید به خدا نسبت مى‏دهید؟
پیام آیه:
*در تفاسیر مى‏خوانیم که این آیه مربوط به برهنگى، مشرکان در حال طواف است که در جاهلیّت مرسوم بوده است. آنان این کار را به تقلید از نیاکان خود انجام مى‏دادند، امّا مدّعى مى‏شدند که خداوند دستور داده اینچنین طواف کنند!
*زشتکاران از نیاکان خود تقلید مى‏کنند و شرک خود را به خدا نسبت مى‏دهند و مى‏گویند: این خواست خداوند بوده که ما مشرک شده‏ایم و مى‏پنداشتند چون خدا به آنان مهلت داده، پس یا راضى به فحشا و زشتى‏هاى آنان است و یا به آن فرمان داده است.