لجاجت سبب تباهی اعمال می شود...

سوره مبارکه محمد(ص) آیه شریفه 32
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ وَصَدُّواْ عَن سَبِیلِ اللَّهِ وَشَآقُّواْ الرَّسُولَ مِن بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمُ الْهُدَى‏ لَن یَضُرُّواْ اللَّهَ شَیْئاً وَسَیُحْبِطُ أَعْمَالَهُمْ‏
معنای آیه:
همانا کسانى که کفر ورزیدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند و بعد از آنکه برایشان راه هدایت روشن شد، با پیامبر مخالفت کردند، هرگز به خداوند گزندى نرسانند و زود باشد که خداوند اعمالشان را تباه سازد.
پیام آیه:
*کفر، سرچشمه ‏ى ظلم به خود، جامعه و پیامبران است.
* خداوند با ارائه راههاى هدایت و کمال، با مردم اتمام حجّت مى‏کند. شناخت حقّ، تکلیف و مسئولیّت انسان را بیشتر مى‏کند.
*کفر و تلاش منحرفان هیچ گونه لطمه‏اى به خداوند نمى‏زند.
*عناد و لجاجت بعد از آگاه شدن، سبب تباه شدن اعمال است.