شفاعت ...

سوره مبارکه بقره آیه شریفه 48
 وَاتَّقُواْ یَوْماً لَّا تَجْزِى نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَیْئاً وَلَا یُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ وَلَا یُؤْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا هُمْ یُنصَرُونَ
معنای آیه:
 و بترسید از روزى که هیچ کس چیزى (از عذاب خدا) را از کسى دفع نمى ‏کند و هیچ شفاعتى از کسى پذیرفته نمى‏ شود، و از کسى غرامت و بدلى گرفته نشود ویارى نخواهند شد.
پیام آیه:
 شفاعت از کلمه «شفع» به معناى جفت است؛ یعنى افرادى که مایه ‏اى از ایمان و تقوا و عمل داشته و در آن روز کمبودى دارند، لطفى به آن مایه‏ ها اضافه مى‏شود و در اثر جفت وهمراه شدن با لطف اولیاى الهى، از قهر خداوند نجات مى‏ یابند.       *شفاعت، تنها شامل کسانى مى‏شود که تلاشگرند؛ ولى در راه مانده و کم آورده‏اند .
*حدود سى آیه از قرآن مربوط به شفاعت است.
*اراده‏ خداوند در شرایط مختلف یک نوع نیست. اراده خدا بر کیفر گناهکار است؛ ولى اگر او توبه کند، قهرش را برمى‏ دارد؛ زیرا شرایط انسان گناهکار با انسان توبه ‏کار فرق دارد. شخصى به خاطر محبّت و ارادت و اطاعت از اولیاى خدا در دنیا، مشمول شفاعت آنان مى ‏شود و دیگرى که مخالف آنان بوده، مشمول نمى‏شود.
*اسباب بخشایش گناهان در دنیا سه چیز است:توبه و جبران گذشته.ترک گناهان کبیره. انجام دادن حسنات و کارهاى نیک.
ولى در آخرت، سرانجام راه بخشش، فقط شفاعت است.