سوره مبارکه انبیا آیه شریفه 28
یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا یَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَى وَ هُم مِّنْ خَشْیَتِهِ مُشْفِقُونَ
معنای آیه:
(خداوند)
آنچه را که در (آینده) پیش روى آنان و یا گذشته آنهاست مى داند و آنان
(فرشتگان) جز براى کسى که خداوند رضایت دهد، شفاعت نمى کنند واز ترس او
(پروردگار) بیمناکند.
پیام آیه:
*«خوف» یعنى ترس از گناه، ولى «خشیت» به معناى ترس از عظمت الهى است، ترسى که با تعظیم و احترام همراه باشد.
*در
روایات آمده است که مراد از «مَن ارتضى» یعنى کسى که دین او مورد رضایت
است، هر چند گناهکار باشد، زیرا شخص با ایمان به خاطر توبه اى که پس از
گناه مى کند، مورد لطف قرار گرفته و مشمول شفاعت واقع مى شود.
*تسلیم بى چون و چرا بودن، در برابر خدایى ارزش دارد که به همه چیز آگاه است.
*علم خداوند نسبت به گذشته و آینده یکسان است، بخلاف علم انسان که فقط نسبت به گذشته است.
*بندگى و تسلیم در برابر خداوند، سببِ داشتن مقام شفاعت است و فرشتگان نیز اهل شفاعت هستند.
*شفاعت، لیاقت مى خواهد کسانى مشمول شفاعت واقع مى شوند که خداوند از دین آنها راضى باشد.