پیامبر بشری چون شماست...
سوره مبارکه کهف آیه شریفه 110
قُلْ إِنَّمَآ أَنَا بَشَرٌ مِّثْلُکُمْ یُوحَى إِلَىَّ أَنَّمَآ إِلَهُکُمْ إِلَهٌ وَ حِدٌ فَمَن کَانَ یَرْجُواْ لِقَآءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلاً صَلِحاً وَلَا یُشْرِکْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَداً
معنای آیه:
بگو: همانا من بشرى همچون شمایم (جز اینکه) به من وحى مىشود که خداى شما خداى یگانه است. پس هر که به دیدار پروردگارش (در قیامت و به دریافت الطاف او) امید و ایمان دارد، کارى شایسته انجام دهد. و هیچ کس را در عبادت پروردگارش شریک نسازد.
پیام آیه:
در روایات بسیارى در ذیل این آیه، از اهمیّت اخلاص و خطر ریا و شرک خفىّ، سخن به میان آمده است.
نباید خود را بیش از آنچه هستیم معرّفى کنیم، پیامبران خود را بشر مىدانستند.
*شرط نبوّت، انسان بودن است تا پیامبر در عمل نیز الگوى دیگر انسانها باشد.
رهبران الهى باید جلو غُلوّ و مبالغه ها را بگیرند.
*امید بدون عمل، کارساز نیست.
*مرگ براى همه حتمى است، امّا ارزشمندتر آن است که انسان آرزوى ملاقات با خدا را داشته باشد
*شرک، به هر نحوى باشد ممنوع است.
*ارزش کارها در سه جهت است: اصل کار، انجام دهندهى کار ونیّت و هدف آن. در این آیه هر سه جهت آمده است.
