زراندوزان در قیامت...

سوره مبارکه توبه آیه شریفه 35
یَوْمَ یُحْمَى‏ عَلَیْهَا فِى نَارِ جَهَنَّمَ فَتُکْوَى‏ بِهَا جِبَاهُهُمْ وَ جُنُوبُهُمْ وَ ظُهُورُهُمْ هَذاَ مَا کَنَزْتُمْ لِأَنْفُسِکُمْ فَذُوقُواْ مَا کُنْتُمْ تَکْنِزُونَ
معنای آیه:
 روزى که آن طلاها و نقره ‏ها، در آتش دوزخ گداخته مى‏ شود و با آنها پیشانى ‏ها و پهلوها و پشت‏هاى آنان را داغ مى‏نهند، (فرشتگان عذاب به آنان مى‏گویند:) این است آنچه براى خود اندوختید (و به محرومان ندادید)، پس‏مزه‏ى آنچه را که مى‏اندوختید بچشید!
 پیام آیه:
کلمه‏ى «تُکوى‏» از ریشه «کىّ»، به معناى چسباندن چیز داغ به اعضاى بدن است.
انتخاب این سه موضع از بدن براى داغ نهادن، یا براى آن است که گرما از این سه نقطه زودتر به درون بدن سرایت مى ‏کند، یا براى این است که ثروتمندان با چهره به فقیران عبوس مى‏کنند، با پهلو بى‏اعتنایى و با کمر، پشت به آنان مى‏کنند، یا اینکه مراد از صورت، جلوى بدن است و مراد از کمر، عقب بدن و مقصود از پهلو، دو طرف بدن. یعنى کنایه از گداختن همه‏ى بدن است.
 امام صادق ‏علیه السلام، با استناد به این آیه، ترک زکات را از گناهان کبیره دانسته‏اند.
در روایتى ابوذر مى‏گوید: رسول خداصلى الله علیه وآله کنار کعبه دوبار فرمودند: «هم الأخسرون و ربّ الکعبة»، به خداى کعبه قسم! آنان زیانکارترین هستند. پرسیدم: پدر و مادرم فدایت! منظورتان چه کسانى است؟ فرمود: زراندوزان.