چشم ها خدا را نمی بیند...

سوره مبارکه انعام آیه  شریفه 103
 لَا تُدْرِکُهُ الاَْبْصَارُ وَهُوَ یُدْرِکُ الْأَبْصَارَ وَهُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ
معنای آیه:
 چشم‏ها او را در نمى‏ یابد، ولى او چشم‏ها را در مى ‏یابد و او نامرئى و دقیق و باریک  بین و آگاه است.
پیام آیه:
کلمه‏ «بَصَر» هم به معناى چشم است و هم به معناى بصیرت. بنابراین آیه را مى‏ توان چنین معنا کرد: نه چشم ظاهرى، خداوند را مى‏ بیند و نه دل به عمق معرفت او راهى دارد.
*امام رضا(ع)فرمود: افکار و اوهام بر خداوند احاطه ندارد و ذات او آنگونه که هست قابل ادراک نیست.
خداوند، هرگز دیدنى نیست. همین که حضرت موسى‏ از زبان مردم درخواست دیدن خدا را نمود، پاسخ شنید: هرگز مرا نخواهى دید. برخى از اهل ‏سنّت گفته‏اند: خدا در قیامت دیده مى‏شود غافل از آنکه خداوند، جسم و مادّه نیست و مراد از نظر به خداوند، نگاه با چشم دل است، زیرا دیدن با چشم، در جایى است که چیزى داراى جسم، مکان، محدودیّت، رنگ و... باشد و همه ‏ى اینها نشانه ‏ى نیاز و عجز است که خداوند از این نقص‏ها مبرّا مى‏ باشد.
*امام على (ع)مى‏ فرماید: نه تنها چشم او را نمى‏ بیند، بلکه وهم و فکر نیز نمى‏ تواند بر او احاطه پیدا کند.