حق ستیزى...

سوره مبارکه محمد(ص) آیه شریفه 32
 إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ وَصَدُّواْ عَن سَبِیلِ اللَّهِ وَشَآقُّواْ الرَّسُولَ مِن بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمُ الْهُدَى‏ لَن یَضُرُّواْ اللَّهَ شَیْئاً وَسَیُحْبِطُ  أَعْمَالَهُمْ

معنای آیه:
 همانا کسانى که کفر ورزیدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند و بعد از آنکه برایشان راه هدایت روشن شد، با پیامبر مخالفت کردند، هرگز به خداوند گزندى نرسانند و زود باشد که خداوند اعمالشان را تباه سازد.

 پیام آیه:
انسان گاهى به جاى حق پذیرى و اقدام در مسیر رشد و کمال خود، با حق به ستیز برخاسته و خود را به صورت بدترین عنصر در می ‏آورد:
*با خدا، دشمنى و لجاجت می‏کند.
*با پیامبر، مخالفت و سرسختى دارد.
*با مردم، دشمن ومانع حق‏ پذیرى آنان می‏شود.
*با خود دشمنى کرده و باعث نابوى و هلاکت خویش می‏شود.