ادب در گفتار...

سوره مبارکه حجرات آیه شریفه 3
إِنَّ الَّذِینَ یَغُضُّونَ أَصْوَاتَهُمْ عِندَ رَسُولِ اللَّهِ أُوْلَئِکَ الَّذِینَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوَى‏ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ عَظِیمٌ
معنای آیه:
همانا کسانى که نزد پیامبر (از روى ادب و احترام) صدایشان را پایین می ‏آورند، آنان کسانى هستند که خدا دلهایشان را براى (پذیرش) تقوا آزمایش (و آماده) کرده وآمرزش وپاداش بزرگ مخصوص آنها است.
پیام آیه:
این آیه ادب سخن گفتن با رسول خدا را بیان می‏کند، در اینجا مناسب است به دستوراتى که اسلام براى نوع سخن و گوینده و چگونگى بیان او دارد، اشاره کنیم:
*سخن باید واقعى و حقیقى و  دل پسند باشد.
*سخن باید رسا و شفّاف و با گفتار باید نرم بیان شود.
*سخن باید بزرگوارانه بیان شود و در آن هیچ گونه لغو و باطلى نباشد.
*سخنى باشد که پذیرش و عمل آن آسان باشد.
*گفتار باید همراه با کردار باشد وگرنه قابل سرزنش است.