دعای مضطرشدگان...

سوره مبارکه نمل آیه شریفه 62
أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ وَیَجْعَلُکُمْ خُلَفَآءَ الْأَرْضِ أَءِلَهٌ مَّعَ اللَّهِ قَلِیلاً مَّا تَذَکَّرُونَ‏
معنای آیه:
کیست که هرگاه درمانده ‏اى او را بخواند، اجابت نماید و بدى و ناخوشى را برطرف کند، و شما را جانشینان (خود در) زمین قرار دهد؟ آیا با خداوند معبودى است؟ چه کم پند می‏پذیرید.
پیام آیه:
اگرچه خداوند دعاى همه را هرگاه شرایطش مهیا باشد اجابت می‏کند ولى در این آیه بر روى عنوان "مضطرّ" تکیه شده است، به این دلیل که یکى از شرائط اجابت دعا آن است که انسان چشم از عالم اسباب به کلى بردارد و تمام قلب و روحش را در اختیار خدا قرار دهد، همه چیز را از آن او بداند و حل هر مشکلى را به دست او ببیند، و این درک در حال اضطرار دست می‏دهد. *اگرچه ؛ چنین حالتی برای افرادی در غیر حالت اضطرار نیز وجود دارد، اما عموم افراد این گونه نیستند. آرى اگر انسان به این مرحله برسد مهم ترین شرط اجابت دعا را فراهم ساخته است.