شعر و شاعران...
سوره مباره شعرا آیات شریفه 224 - 226
وَالشُّعَرَآءُ یَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ *أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِى کُلِّ وَادٍ یَهِیمُونَ *وَأَنَّهُمْ یَقُولُونَ مَا لَا یَفْعَلُونَ
معنای آیه:
(پیامبر اسلام شاعر نیست، زیرا) شاعران را گمراهان پیروى مى کنند. آیا ندیدى که آنان در هر وادى سرگشته مى روند؟ و مطالبى مى گویند که به آن عمل نمى کنند؟
پیام آیه:
*چون اشعار جاهلیّت بیشتر پیرامون خیالات، توصیف زنان زیبا، معاشقه و افتخارات بیهوده یا بدگویى و تعرّض به دیگران بوده این آیات نازل شده است.
*تفاوت میان حکیم و شاعر آن است که حکیم ابتدا معانى را در نظر مى گیرد و بعد الفاظ را به کار مى برد؛ ولى شاعر ابتدا قالب والفاظ را در نظر مىگیرد، سپس معانى را بیان مىکند.
*در روایات، شعر خوبى که از حقّ طرفدارى کند، از جهاد با سر نیزه برتر شمرده شده و مورد ستایش قرار گرفته است.
*رسول اکرم(ص)فرمود: بعضى از بیانها همچون سحر و بعضى از شعرها حکمت است.
*در روایت آمده است: همین که این آیات در مورد شاعران نازل شد گروهى از شاعران مسلمان نگران خود شده، نزد پیامبر اکرم آمدند. حضرت فرمود: مؤمن با شمشیر و زبان خود جهاد مى کند.