جلوه ‏گرى دنیا...

سوره مبارکه آل عمران آیه شریفه 14
 زُیِّنَ لِّلنَّاسِ حُبُّ الْشَّهَوَاتِ مِنَ الْنِّسَآءِ وَالْبَنِینَ وَالْقَنَاطِیرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الْذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَیْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْأَنْعَامِ وَ الْحَرْثِ ذَ لِکَ مَتَاعُ الْحَیَاةِ الْدُّنْیَا وَاللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمََابِ‏
معنای آیه:
 عشق وعلاقه به زنان و فرزندان پسر واموال زیاد از طلا ونقره واسبان ممتاز وچهارپایان و کشتزارها که همه از شهوات و خواسته‏ هاى نفسانى است، در نظر مردم جلوه یافته است، (در حالى که) اینها بهره ‏اى گذرا از زندگانى دنیاست و سرانجام نیکو تنها نزد خداوند است.
 پیام آیه:
 جلوه ‏کردن دنیا در نظر انسان، ممکن است از طرق مختلفى صورت بگیرد:
* گاهى از طریق خیالات و اوهام شخصى ،  گاهى از سوى شیطان  و گاهى از جانب اطرافیان متملّق.
* مصادیق جلوه ‏هاى دنیا که در آیه ذکر شد، با توجّه به زمان نزول آیه است و می‏تواند در هر زمانى مصادیق جدیدى داشته باشد. طلا و نقره، کنایه از ثروت اندوزى و اسب، کنایه از مرکب و وسیله‏ نقلیّه است.
*سؤال: با این که خداوند زینت بودن مال و فرزند را پذیرفته است؛ پس چرا این آیه انتقاد و نکوهش می‏کند؟
* پاسخ: زینت بودن چیزى، غیر از دلبستگى به آن است. این آیه انتقاد و نکوهش از دلبستگى شدیدى است که از آن به «حُبّ الشّهَوات» تعبیر مى کند..