سلام ، کلام اهل بهشت است...

سوره مبارکه یونس آیه شریفه 10
دَعْوَیهُمْ فِیهَا سُبْحَنَکَ اللَّهُمَّ وَتَحِیَّتُهُمْ فِیهَا سَلَمٌ وَءَاخِرُ دَعْوَیهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَلَمِینَ
معنای آیه:
دعا و نیایش آنان در بهشت، «سبحانک اللّهم» (خدایا تو پاک و منزّهى) است و درودشان در آنجا سلام است و پایان نیایش آنان، «الحمد للّه ربّ العالمین» (سپاس و ستایش مخصوص خداست) مى ‏باشد.

پیام آیه:
*سلام ، کلام اهل بهشت است و در بهشت، سلام فضاى همه جا را پر مى ‏کند: سلام از سوى خداوند، سلام از سوى فرشتگان و سلام از سوى بهشتیان نسبت به هم.
*الحمد للّه، کلام انبیا و اولیاست و حضرت نوح (ع) پس از نجات از قوم ظالم، «الحمد للّه» گفت و ابراهیم (ع) نیز خدا را حمد کرد که در سنّ پیرى اسماعیل واسحاق را به او بخشیده است.
*«الحمد للّه» سخن مؤمنان و کلام بهشتیان است.
*مؤمنان، در برابر صفات الهى مى ‏گویند: «سبحانک»، در برابر سایر مؤمنان مى ‏گویند:«سلام» ودر مقابل کامیابى از نعمت‏هاى الهى مى ‏گویند:«الحمدللَّه»