کفار آیات قرآن را دروغ می دانستند...

فرقان مبارکه فرقان آیه شریفه 4
وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُواْ إِنْ هَذَآإِلَّا إِفْکٌ افْتَرَیهُ وَأَعَانَهُ عَلَیْهِ قَوْمٌ ءَاخَرُونَ فَقَدْ جَآءُو ظُلْماً وَزُوراً

معنای آیه:
و کسانى که کافر شدند، گفتند: این قرآن جز افترایى که او بر خدا بسته است چیزى نیست و گروه دیگرى او را بر این کار یارى کرده ‏اند پس به راستى (با این سخن) ظلم و دروغى بزرگ را مرتکب شده ‏اند.

پیام آیه:
* کلمه‏ «اِفک» به معناى دروغ و «زور» به معناى سخن باطل و دروغ است. در تمام قرآن، تنها این جا کلمه‏ «ظلم» و «زور» در کنار هم آمده است، زیرا کفّار با تهمت به پیامبر و دروغ خواندن کتاب آسمانى مانع هدایت دیگران مى‏ شدند.
* کفّار، کفر خود را با دروغ خواندن کتب آسمانى توجیه مى ‏کنند.
*تحقیر کتاب، «اِنْ هذا» و تحقیر پیامبران، «افتراه» شیوه‏ کفّار است.
*عظمت قرآن را مخالفان نیز پذیرفته ‏اند.
*عوام ‏فریبى از طریق تحقیر وتهمت و مانع هدایت دیگران شدن، از بدترین گناهان است.