قرآن کتاب پندآموزی است...

سوره مبارکه قمر آیه شریفه 40
وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّکِرٍ
معنای آیه:
همانا ما قرآن را براى پند گرفتن، آسان ساختیم پس آیا پندپذیرى هست؟
پیام آیه:
*یکى از روش‏هاى تربیتى قرآن، نقل داستان‏هاى پندآموز است.
خواندن قرآن کافى نیست، باید پند گرفت.
*قرآن کتابِ هدایت و مهم ترین منبع بصیرت بخشی و آگاهی آفرینی است.
*برای بهره بردن از نور بصیرت و آگاهی قرآن باید موانع و حجاب های فهم قرآن را از فکر و جان کنار زد و با تقوا و طهارت دل و رعایت آداب ظاهری و باطنی به تلاوت و تدبر در ابواب گوناگون معارف قرآن پرداخت.

قرآن ؛آیه ها و اندرزهای حکمت آمیز...

سوره مبارکه آل‏ عمران آیه شریفه 58
ذَ لِکَ نَتْلُوهُ عَلَیْکَ مِنَ الْأَیَتِ وَالْذِّکْرِ الْحَکِیمِ‏
معنای آیه:
(اى پیامبر!) آنچه بر تو می‏خوانیم، آیه‏ ها و اندرز حکمت آمیز است.
پیام آیه:
براى رهبرى صحیح و قاطع، نشانه‏ هاى الهى و بیان محکم و مستدل لازم است.
*امام على (ع) در خطبه ۱۷۶  نهج البلاغه در  خصوص پند و اندرز و فضل قرآن فرمود : از بیان خداوند سود گیرید، و از موعظه‏ هاى الهى پند پذیرید، و نصیحت خدا را قبول کنید، که خداوند با آیات روشنش راه عذر را بر شما بسته، و حجّتش را بر شما تمام کرده، و از اعمال آنچه را دوست داشته و آنچه را مورد نفرتش بوده براى شما بیان فرموده، تا محبوبش را انجام دهید، و منفورش را ترک نمایید.

فقط آنان که از عذاب قیامت بترسند از قرآن پند و اندرز می گیرند...

سوره مبارکه ق آیه شریفه45

نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَقُولُونَ وَمَا أَنْتَ عَلَیْهِمْ بِجَبَّارٍ فَذَکِّرْ بِالْقُرْآنِ مَنْ یَخَافُ وَعِیدِ
معنای آیه:
ما به آنچه آنان میگویند داناتریم و تو مأمور به اجبار آنها نیستی.پس به وسیلة قرآن، کسانی را که از عذاب من میترسند متذکر ساز.   
پیام آیه:
«یَخاف‌» از مادّة‌ «خوف‌» به‌ معنای‌ ترسیدن‌ است‌. «وَعید» هم‌ به‌ معنای‌ بیم‌دادن‌ یا خبرتهدیدآمیز یا وعدة‌ بد است‌. یکی‌ از ویژگیهای‌ قرآن‌ این‌ است‌ که‌ کسانی‌ می‌توانند ازمواعظ‌ و هشدارها و هدایت‌ آن‌ بهره‌مند شوند که‌ قلبی‌ آماده‌ و روحی‌ پذیرای‌ آیات‌ الهی‌داشته‌ باشند. صدها آیه‌ از آیات‌ حیات‌بخش‌ قرآن‌ کریم‌ دربارة‌ قیامت‌ و حشر و نشر وبهشت‌ و جهنم‌ و مرگ‌ و قبر و برزخ‌ است‌ و فقط‌ کسانی‌ بهرة‌ لازم‌ را از قرآن‌ می‌برند که‌فطرت‌ الهی‌شان‌ بیدار باشد و دنیا را محل‌ گذار خود و آخرت‌ را محل‌ قرار خود بدانند.