سوره مبارکه جاثیه آیه شریفه 23
أَفَرَءَیْتَ
مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَى عِلْمٍ
وَخَتَمَ عَلَى سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَى بَصَرِهِ غِشَاوَةً
فَمَن یَهْدِیهِ مِن بَعْدِ اللَّهِ أَفَلَا تَذَکَّرُونَ
معنای آیه:
پس
آیا دیدى کسى را که هواى خویش را معبود خود قرار داده و خداوند او را با
وجود آگاهیش به بیراهه گذاشت و بر گوش و قلبش مهر زد و بر چشمش پردهاى
نهاد. پس بعد از خدا کیست که او را هدایت کند، پس آیا پند نمیگیرید؟
پیام آیه:
هوى پرستى ابزارشناخت را ازکارمی اندازد، نه چشم حقیقت را میبیند و نه گوش حقّ را میشنود و نه دل درک صحیح دارد.
*عامل هوى پرستى گرایش به مادّیات است.
*سرچشمه فتنه ها،پیروى ازهوس هاست.
*هوى پرستى مانع عدالت و سبب انحراف از راه خدا و سبب سقوط انسان است.
*در این آیه میخوانیم که هواپرستى سبب مهر خوردن بر گوش و دل است.