دستور ساخت کشتی برای نجات مومنان...

سوره مبارکه هود آیه شریفه 37
وَاصْنَعِ الْفُلْکَ بِأَعْیُنِنَا وَوَحْیِنَا وَلَا تُخَطِبْنِى فِى الَّذِینَ ظَلَمُواْ إِنَّهُم مُّغْرَقُونَ‏
معنای آیه:
و (اکنون) زیر نظر ما و طبق دستور و الهام ما کشتى بساز و درباره‏ کسانى که ستم کرده‏ اند با من سخن مگوى که آنان غرق شدنى هستند.
پیام آیه:
* خداوند اراده‏ خود را از طریق اسباب و علل طبیعى محقّق می‏سازد و نباید همیشه منتظر امور غیبى باشیم.
*براى نجات مردم سخنرانى و تبلیغ کافى نیست، وسیله‏ نجات نیز باید فراهم نمود.
* کشتی ‏سازى تاریخى بس طولانى دارد و ابتکارات و اختراعات صنعتى بشر، از الهامات الهى است.
*شفاعت انبیا، درباره‏ کافران ستمکار، کارساز نیست  و  لجاجت در برابر انبیا ظلم است.
*دعا و شفاعت انبیا، در مقدّرات الهى بی ‏اثر است و ستمگران در معرض گرفتار شدن به عذاب ‏هاى دنیوى هستند.

هشدار حضرت نوح به قومش...

سوره مبارکه نوح آیه شریفه 2
قَالَ یَا قَوْمِ إِنِّى لَکُمْ نَذِیرٌ مُّبِینٌ
معنای آیه:
(نوح) گفت: اى قوم من! همانا من براى شما هشدار دهنده ‏اى آشکارم.
پیام آیه:
بالاترین رسالت انبیا، دعوت به توحید ، اطاعت از رهبر آسمانی و رعایت تقواست.
*تبلیغ باید گام به گام باشد. حضرت نوح ابتدا به قوم خود هشدار داد ولى کم‏کم رسالت خود را به تمام مردم ابلاغ کرد و بعد از سرسختى به آنان نفرین کرد.
*از ویژگى ‏هاى حضرت نوح‏(ع) در قرآن‏ می توان به مواد ذیل اشاره کرد.
*خداوند در قرآن سلام مخصوصی به نوح داشته و تنها پیامبرى است که مدت نبوّت 950 ساله او در قرآن ذکر شده است.
*تنها پیامبرى است که همسر و فرزند و قومش با او مخالفت کردند.
*تنها پیامبرى که بیشترین عمر را کرد، به امر خدا کشتى ساخت، بقاى حیوانات به وسیله کشتى او بود و وسیله نجات نسل بشر شد و به نام ابوالبشر ثانى ملقب شد.
*اولین پیامبرى ‏که داراى کتاب و شریعت جهانى شد.
*پیامبرى که خداوند با نفرین او زمین را در آب غرق کرد.
*پیامبرى که بعد از 950 سال، یاران او به ده نفر هم نرسید.

رسالت حضرت نوح برای قومش...

سوره مبارکه نوح آیه شریفه 1
إِنَّآ أَرْسَلْنَا نُوحاً إِلَى‏ قَوْمِهِ أَنْ أَنذِرْ قَوْمَکَ مِن قَبْلِ أَن یَأْتِیَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ
معنای آیه:
همانا ما نوح را به سوى قومش فرستادیم که قوم خود را قبل از آنکه عذابى دردآور به سراغشان بیاید هشدار بده.
پیام آیه:
داستان حضرت نوح به طور تفصیل در سوره‏ هاى اعراف، هود، مؤمنون، شعراء، قمر و نوح آمده و مفصل‏ ترین آن در سوره هود از آیه 25 تا 49 است.
*قوم نوح، نسبت گمراهى به آن حضرت دادند و دائماً او را مسخره مى‏کردند و سبک مغز و دیوانه ‏اش خواندند  امّا آن حضرت باز هم آنان را هدایت می‏کرد.
*براى افراد غافل، هشدار لازم است نه بشارت که در این آیه اشاره شده حضرت نوح برای هشدار قومش از عذاب فرستاده شده و به عبارتی عقاب قبل از بیان و هشدار ، جایز نیست