تجارت و فراموش نکردن خدا...

سوره مبارکه نور آیه شریفه 37
رِجَالٌ لَّا تُلْهِیهِمْ تِجَرَةٌ وَلَا بَیْعٌ عَن ذِکْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلَوةِ وَ إِیتَآءِ الزَّکَوةِ یَخَافُونَ یَوْماً تَتَقَلَّبُ فِیهِ الْقُلُوبُ وَالْأَبْصَرُ
 معنای آیه:
مردانى که هیچ تجارت و معامله ‏اى آنان را از یاد خدا و برپاداشتن نماز و پرداخت زکات، سرگرم و مشغول نمی‏کند، از روزى که در آن، دلها و چشم‏ ها دگرگون می‏شود بیمناکند.
 پیام آیه:   
کلمه‏ رِجال در این آیه شامل همه‏ بندگان خدا می‏شود، چه مرد و چه زن و مراد از تجارت ، داد و ستد دایمى براى به دست آوردن سود است، ولى بیع خرید و فروش مقطعى براى رفع نیازهاى زندگى است.
*در حدیث می‏خوانیم: مراد از کسانى که در این آیه از آنها یاد شده است، تاجرانى هستند که با شنیدن صداى اذان، تجارت
را رها می‏کنند و به سوى نماز می‏روند.
*تجارت، تنها عاملى نیست که انسان را سرگرم می‏کند و از یاد خدا باز می‏دارد، عوامل دیگرى نیز در قرآن کریم ذکر
شده است، از جمله: تکاثر، آرزو، فرزند و دوست بد.