سوره مبارکه یونس آیه شریفه 10
دَعْوَیهُمْ
فِیهَا سُبْحَنَکَ اللَّهُمَّ وَتَحِیَّتُهُمْ فِیهَا سَلَمٌ وَءَاخِرُ
دَعْوَیهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَلَمِینَ
معنای آیه:
دعا
و نیایش آنان در بهشت، «سبحانک اللّهم» (خدایا تو پاک و منزّهى) است و
درودشان در آنجا سلام است و پایان نیایش آنان، «الحمد للّه ربّ العالمین»
(سپاس و ستایش مخصوص خداست) مى باشد.
پیام آیه:
*سلام
، کلام اهل بهشت است و در بهشت، سلام فضاى همه جا را پر مى کند: سلام از
سوى خداوند، سلام از سوى فرشتگان و سلام از سوى بهشتیان نسبت به هم.
*الحمد
للّه، کلام انبیا و اولیاست و حضرت نوح (ع) پس از نجات از قوم ظالم،
«الحمد للّه» گفت و ابراهیم (ع) نیز خدا را حمد کرد که در سنّ پیرى اسماعیل
واسحاق را به او بخشیده است.
*«الحمد للّه» سخن مؤمنان و کلام بهشتیان است.
*مؤمنان،
در برابر صفات الهى مى گویند: «سبحانک»، در برابر سایر مؤمنان مى
گویند:«سلام» ودر مقابل کامیابى از نعمتهاى الهى مى گویند:«الحمدللَّه»