معنای آیه:
بگو:اى بندگان من که بر نفس خویش اسراف (و ستم) کرده اید! از رحمت خداوند مأیوس نشوید، همانا خداوند همه گناهان را میبخشد، زیرا که او بسیار آمرزنده و مهربان است.
پیام آیه:
این آیه در مورد کسانى است که به گناه خود توجه دارند و از بزرگى و زشتى آن چنان بیم دارند که از آمرزش خدا ناامید میشوند.
بدیهى است چنین کسى از کرده خود پشیمان و نادم است ، اینجا است که خطاب به او مى رسد که ناامید نشوند که گناه هرچه بزرگ باشد خدا آن را مى آمرزد، زیرا کرم الهى ، هر چند گناه بزرگ باشد از آن بزرگتر است.
قابل آمرزش بودن گناه هم با پشیمانى که توبه واقعی را دنبال دارد حاصل است.