سوره مبارکه رعد آیه شریفه 13
وَیُسَبِّحُ
الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَالْمَلَئِکَةُ مِنْ خِیفَتِهِ وَیُرْسِلُ الصَّوَ
عِقَ فَیُصِیبُ بِهَا مَن یَشَآءُ وَهُمْ یُجَدِلُونَ فِى اللَّهِ وَ هُوَ
شَدِیدُ الْمِحَالِ
معنای آیه:
رعد
با ستایش او و فرشتگان از بیم او تسبیح مى کنند و او صاعقه ها را فرو
مى فرستد تا هر که را بخواهد مورد اصابت قرار دهد، در حالى که آنان درباره
خداوند به جدال مى پردازند و او سخت کیفر است.
پیام آیه:
* در فرهنگ قرآن، کلّ هستى در حال تسبیح خداوند، آنهم تسبیحى براساس علم
وشعور وانتخاب. جالب آنکه قرآن بگونه اى این مطلب را طرح و بیان مى کند
که اذهان را به خود متوجّه سازد و ردّى بر ناباورى ها باشد.
* در روایات متعدّدى از اهل سنّت آمده است که پیامبراکرم(ص) به هنگام شنیدن
صداى رعد سخن خود را قطع کرده و به دعا مشغول مى شدند و دیگران را نیز
به این کار ارشاد مى فرمودند.
*برخى صاعقه ها کیفر و عذاب الهى مى باشند که بر اقوام گنهکار نازل مى شوند، مانند قوم ثمود.
*تسبیح فرشتگان بر اساس خداترسى و خشیت است.
* صاعقه و صاعقه گرفتگى یک امر تصادفى نیست، بلکه با خواست خدا و مطابق قوانین الهى است.