خداوند بدگویی نسبت به دیگران را نمی پسندد...

سوره مبارکه نساء آیه شریفه 148
لا یُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلاَّ مَنْ ظُلِمَ وَ کانَ اللَّهُ سَمیعاً عَلیماً
معنای آیه:
خداوند دوست ندارد کسی با سخنان خود ، بدیها ( ی دیگران ) را اظهار کند مگر آن کس که مورد ستم واقع شده باشد. خداوند ، شنوا و داناست.
پیام آیه:
این آیه اشاره به بخشى از دستورات اخلاقى اسلام شده، نخست مى‏فرماید: خدا دوست نمى‏دارد که بدگویى شود و یا عیوب و اعمال زشت اشخاص با سخن برملا شود زیرا همان گونه که خداوند ستّار العیوب است، دوست ندارد که افراد بشر پرده‏درى کنند و عیوب مردم را فاش سازند و آبروى آنها را ببرند.
*سپس به بعضى از امور که مجوز این گونه بدگوییها و پرده‏دریها مى‏شود اشاره کرده، مى‏فرماید: مگر کسى که مظلوم واقع شده و چنین افراد براى دفاع از خویشتن در برابر ظلم ظالم حق دارند اقدام به شکایت کنند و یا از مظالم و ستمگریها آشکارا مذمت و انتقاد و غیبت نمایند و تا حق خود را نگیرند و دفع ستم ننمایند از پاى ننشینند.