سوره مبارکه ممتحنة آیه شریفه 2
إِن
یَثْقَفُوکُمْ یَکُونُواْ لَکُمْ أَعْدَآءً وَیَبْسُطُواْ إِلَیْکُمْ
أَیْدِیَهُمْ وَأَلْسِنَتَهُم بِالسُّوءِ وَوَدُّواْ لَوْ تَکْفُرُونَ
معنای آیه:
اگر
بر شما مسلّط شوند، دشمنان (سرسخت) شما خواهند بود و دست و زبانشان را به
بدى، به سوى شما خواهند گشود و دوست دارند که شما (از دین خود دست برداشته
و) کفر ورزید.
پیام آیه:
*حضرت على(ع) در نامه 53 نهج البلاغه
خطاب به مالک اشتر مىنویسد: حتّى بعد از صلح، از خدعه دشمن برحذر باش؛
زیرا دشمن گاهى به شما نزدیک مىشود تا شما را غافلگیر کند.
*در
غررالحکم از آن حضرت مىخوانیم: از دشمن، حتّى اگر زبان به ستایش گشود،
مطمئن و در امان مباش. دشمن مانند آب است که گرچه با حرارت گرم مىشود، ولى
سرانجام سرد مىشود.
*دلیل قطع رابطه با کفّار پنج چیز است:
*مکتب شما را قبول ندارند.
*رهبر و امّت را تحمّل نمىکنند.
*اگر سلطه یابند، دشمنى خود را اعمال مىکنند.
*با دست و زبان، آزارتان مىدهند.
*مىخواهند که شما از دین برگشته و مرتد شوید.