تجارت برخی را از یاد خدا باز نمی دارد...

سوره مبارکه نور آیه شریفه 37
رِجَالٌ لَّا تُلْهِیهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَیْعٌ عَن ذِکْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلاَةِ وَ إِیتَآءِ الزَّکَاةِ یَخَافُونَ یَوْماً تَتَقَلَّبُ فِیهِ الْقُلُوبُ وَالْأَبْصَارُ
معنای آیه:
 مردانى که هیچ تجارت و معامله‏ اى، آنان را از یاد خدا و برپاداشتن نماز و پرداخت زکات، به خود مشغول نمی‏سازد، آنها از روزى که در آن، دلها و چشم‏ها دگرگون می‏شود، بیمناکند.
 پیام آیه:
*در حدیث می‏خوانیم: مراد از کسانى که در این آیه از آنها یاد شده است، تجارى هستند که با شنیدن صداى اذان، تجارت را رها می‏کنند و به سوى نماز می‏روند.
*تجارت، تنها عاملى نیست که انسان را سرگرم می‏کند و از یاد خدا باز می‏دارد، عوامل دیگرى نیز در قرآن کریم ذکر شده است، از جمله: تکاثر، آرزو، فرزند و دوست بد.
*کسانى که تجارت آنان را غافل نکند، مردان بزرگى هستند و تلاش و اقتصاد منهاى یاد خدا، پوچ و بی ‏ارزش است.

صبح و شب خدا را یاد کن...

سوره مبارکه انسان آیه شریفه25
وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ بُکْرَةً وَ أَصِیلًا
معنای آیه:
و در هر صبح و شام، نام پروردگارت را یاد کن.
پیام آیه:
 عبارت «بُکرةً» در این آیه ، به فاصله میان طلوع فجر و طلوع آفتاب گفته مى‏شود «اَصیل» به معناى فاصله عصر تا غروب و آخر روز است. ممکن است مراد از این دو کلمه در این آیه ، یاد خدا در آغاز و انجام روز و اقامه نماز باشد.
*توجه انسان به خدا در واقع اتصال قلبی انسان به درگاه الهی است و پرواضح است که در این ارتباط و اتصال باطنی، مواهب معنوی فراوانی نصیب انسان می گردد.
*قرآن یاد خدا را تنها عامل آرامش بخش دل ها معرفی کرده و اطمینان و طمأنینه نفس انسان را در گرو توجه به خدا می داند.

خدا را بسیار یاد کنید...

سوره مبارکه انفال آیه شریفه 45
یَأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ إِذَا لَقِیتُمْ فِئَةً فَاثْبُتُواْ وَاذْکُرُواْ اللَّهَ کَثِیراً لَّعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ‏
آیه:
اى کسانى که ایمان آورده ‏اید! هرگاه با گروهى (از دشمن) روبرو شدید، ثابت ‏قدم باشید و خدا را بسیار یاد کنید تا شما رستگار شوید.
پیام آیه:
مراد از ذکر خدا در آیه، تنها ذکر زبانى نیست، بلکه توجّه درونى و یاد لطف‏ها و امدادهاى خدا و وعده‏ هاى او و یاد عزّت ، عظمت و فرمان او نیز مقصود است، چنانکه امام صادق (ع) فرمودند: از امور مهمّى که خداوند بر بندگان لازم دانسته است، بسیار یاد نمودن از خداوند است، یاد الهى هنگام مواجهه با حلال‏ها و حرام‏ها که اگر اطاعت الهى باشد بدان عمل کند و اگر معصیت خدا باشد، آن را ترک کند.