سوره مبارکه هود آیه شریفه 43
قَالَ سََاوِى إِلَى جَبَلٍ یَعْصِمُنِى مِنَ الْمَآءِ قَالَ لَا عَاصِمَ الْیَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ إِلَّا مَن رَّحِمَ وَحَالَ بَیْنَهُمَا الْمَوْجُ فَکَانَ مِنَ الْمُغْرَقِینَ
معنای آیه:
(پسر نوح) گفت: بزودى به کوهى پناه مىبرم تا مرا از آب حفظ کند. (نوح) گفت: امروز جز (براى افراد مؤمن) و کسانى که مورد رحم قرار گرفته اند، هیچ حافظ (و پناهگاهى) در مقابل قهر الهى نیست. (در این هنگام) موجى میان آن دو جدایى انداخت و او (پسر نوح) غرق گردید.
پیام آیه:
*امام صادق(ع) فرمودند: در ماجراى حضرت نوح(ع)، به جز خانه خدا کعبه، آب تمام دنیا را فراگرفت.
*اگر قهر خداوند فرا رسد، کوه هاى مستحکم و استوار نمیتوانند در مقابل آب نرم و روان، سبب نجات باشند.
*آب که مایه حیات همه جانداران است، به امر الهى مایه هلاک وعذاب میشود.
* حوادث طبیعى تصادف نیست، فرمان حکیمانه خداوند است و از قهر خدا تنها باید به خدا پناه برد.
*در کیفر الهى، روابط خانوادگى وخویشاوندى تأثیرى ندارد. پسرِ ناخلف پیامبر خدا در مقابل پدر غرق میشود وپدر باید تسلیم باشد.